إٻرانی راجمسترءُ كماش، گلزمیں بلۏچستانإش وتیكی كتگ؛ بلے ما هچ نشانے چه إٻرانءُ إٻرانی بوگءَ إداں نگندإنت. دنیائی لحاظءَ إٻراں چه جهانءَ سد سال پشتءَإنتءُ بلۏچستاں سدسال چه إٻرانءَ!
بلۏچراج كمترٻں حقءِ واهند نهنت. چه شاں سرگْوز اپسۏزی گپ إشنت كه إٻرانی واكدارءُ ذمهواراں نمنّأنت كه خلیج پارس، خلیج عرب ببیت بلے مكرانی زرءَ، عمانی زر گْوشگاینت په إشیءِ مٹٻنگءُ عوضكنگءَ هچ پیمٻں كۏشستے نكنأنت.(په وت شرعءُ په ما قاضی!) ماں جاورے كه بازٻں راجدپتری وانگیانی تها إے زر، مكرانی زر گْوشگ بوتگ چۏشكه:
1- وسارأبوبكرإلى هرمزمدینة على ساحل بحرمكران ،فأطاعه صاحبها،واسمه ملتك.
الكامل فى التاریخ (7/ 62)لإبن أثیر
رجانك: ابوبكر(یكے چه خوارزمشاهءِ والیاں) دٻم په هرمزءَ _كه یك شهرے مكرانی زرءِ گْورءَ_ شتءُ آئیءِ مستر ابوبكرءِ جنڈی(پرچم)ءِ چٻرءَ آتك ءُ نامی ملتك أت.
2- ثم دخل سنة اثنتین وعشرین واربعمائة. فی هذه السنة سیّر السلطان مسعود بن محمود بن سبكتكین عسكرا إلی التیز فملكها.
و التیز : بكسرأوله بلدةعلى ساحل بحرمكران.
رجانك: پدءَ 422ءِ سال آتك كه ماں إے سالءَ سلطان مسعودبن محمود بن سبكتكین یك لشكرے په تیزءَ(بلكٻں هنوگٻں تیس إنت) رهادگ كت ءُ تیز یا تیس یك شهرے مكرانی زرءِ گْورءَ.
الكامل فى التاریخ (44/ 32)ءُ معجم البلدان للحموی (3/ 293)ءَ هں همے چیز آتكگ.
دلگوش: مكراں بلۏچستانءِ بندری نامإنت.